اسکله‌های فلزی به علت قرار گرفتن قسمت قابل توجهی از سازه در محدوده رسوبات دریایی (Buried Zone)، غوطه‌وری (Immersed Zone)، جزر و مدی (Tidal Zone) و پاششی (Splash Zone)، در معرض خوردگی در محیط دریا قرار دارند. پدیده خوردگی در قسمت‌هایی از سطح که در معرض پاشش مداوم آب دریا (ناحیه پاششی) و مرطوب و خشک شدن به صورت یک تا دو بار در طول شبانه روز (ناحیه جزر و مدی) قرار دارند شدیدتر است زیرا در دوره خشک شدن، رسوب نمک دریا روی سطح باعث افزایش غلظت یون‌های خورنده و تشدید تهاجم می‌شود. شدت خورندگی محیط و اهمیت اقتصادی و استراتژیک اسکله‌های فلزی، استفاده از روش حفاظت کاتدی را اجتناب ناپذیر می‌نماید.
